Αγαπητοί φίλοι,
Οφείλουμε ευχαριστίες, κατ’
αρχάς στη φίλη μας Φωτεινή Σαββατιανού, για τη φιλοξενία της εκδήλωσης αυτής,
στον ιδιαίτερα όμορφο χώρο ΣΚΑΛΙ. Τη Φωτεινή, την αγαπημένη ερμηνεύτρια του
Μάριου Τόκα, του Μίκυ, του Μάνου και άλλων, που νεότατη συνεχίζει δυναμικά στον
πολιτισμό της πατρίδας μας.
Ευχαριστίες, ύστερα, σε σας,
που παρά το κρύο, έχετε την υπομονή να είστε κοντά μας για να ακούσετε και να
απολαύσετε σχετικά με το βιβλίο του Δημήτρη.
Ακόμα, για τους συντελεστές
της σημερινής εκδήλωσης:
α. Λεωνίδα Βατικιώτη δρ.
Οικονομικών Επιστημών, δημοσιογράφο
β. Ηλέκτρα Καλτσώνη,
καθηγήτρια κινεζικών
που είχαν την καλοσύνη να
έρθουν και να τιμήσουν τον Δημήτρη Καλτσώνη, αναπληρωτή καθηγητή Θεωρίας
Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η δεύτερη, Ηλέκτρα Καλτσώνη, η
κόρη του, ας τολμούσε να μην έρθει.
Τέλος, να ευχαριστήσω κι
εγώ, τον φίλο μου τον Δημήτρη για τη μεγάλη τιμή να μου εμπιστευθεί τον
συντονισμό της εκδήλωσης, μολονότι βαρύνομαι με ελλιπείς γνώσεις για το
αντικείμενο και με γενική ανικανότητα για κάθε συντονισμό.
Ο μόνος λόγος που ο
Δημήτρης, νομίζω, το έπραξε και με επέλεξε, ήταν γιατί αναγνώριζε στο πρόσωπό
μου τη μοναδική σχέση που εγώ μπορώ να έχω με την Κίνα, δηλαδή τις ελλιπείς μου
γνώσεις στην πολεμική τέχνη του Kung Fu, το
οποίο εξασκώ μαζί του κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από τις 6 μέχρι τις 8,
προσπαθώντας ανεπιτυχώς να τον νικήσω.
Κίνα λοιπόν!
Χώρα που ο πολιτισμός της
χρονολογείται ισόχρονος σχεδόν με τον δικό μας. Τούτο γιατί η χρονολόγηση της
κινεζικής περίπτωσης έγινε με τρόπο ελεύθερο καθώς η Κίνα είναι κράτος
ολοκληρωμένο από τον 3ο αιώνα πΧ σε αντίθεση με την καθ’ ημας
περιοχή, την Ελλάδα, που η χρονολόγηση κι από σοβαρά, υποτίθεται, πανεπιστήμια
ήταν αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής αντίληψης των ισχυρών που βάραινε και
βαραίνει επάνω μας.
Κανείς δε διανοήθηκε να
υποστηρίξει τα τιποτολόγια περί ασυνέχειας του κινεζικού λαού, σε αντίθεση με
την πληθώρα σπουδαιοφανών ανοησιών, που προβάλλουν την ελληνική ιστορική
ασυνέχεια.
Κάτι άλλο επίσης που
διαφοροποιεί τις δύο πολιτιστικές περιπτώσεις είναι πως οι επιμειξίες που κατά
τρόπο φυσικό έγιναν στην Κίνα, θεωρήθηκαν φυσικές εξελίξεις και δεν αποτέλεσαν
πηγή εκπομπής απρεπειών και ανοησίας, όπως έγινε στη δική μας περίπτωση, είτε
από τους υπερπατριώτες είτε από την άλλη πλευρά, από τους αποδομητές, που και
οι δύο ομοίως «έβλαψαν τη Συρία», όπως λέει ο Καβάφης.
Κίνα λοιπόν, η αχανής!
Όχι μόνο κατ’ έκταση αλλά
και κατά ποικιλία. Άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που ανακατεύτηκαν, έζησαν
μαζί, χωρίστηκαν κατά καιρούς, μέσα στις χιλιετηρίδες πλουτίζοντας τη μεγάλη
αυτή χώρα και δίνοντάς της εν τέλει μία κοινή παράδοση, την οποία η χώρα αυτή
και ο λαός της, υπερασπίζονται με όλα τα μέσα.
Κάποτε, κάποια εταιρεία
υπολογιστών ζήτησε από την Κίνα να απλοποιήσει τη γραφή της, προκειμένου να
μειωθεί το κόστος κατασκευής των υπολογιστών. Λέγεται πως οι Κινέζοι απάντησαν
ότι η γλώσσα τους είναι σαν εκείνη την όμορφη γυναίκα που για να την
κατακτήσεις πρέπει να κοπιάσεις πολύ, πως πρέπει εσύ να ανέβεις στο επίπεδό της
και όχι εκείνη να κατέβει στη δική σου αμάθεια, και πως είναι αδιανόητο η ωραία
αυτή γυναίκα να γίνεται πόρνη για να κατακτιέται εύκολα.
Εμείς, αντίθετα, ακόμα και
αρκετοί «προοδευτικοί» διανοητές (θα αποφύγω να αναφέρω ονόματα), χωρίς να
απαξιώνεται το σύνολο της διανόησής τους, έπεσαν στην παγίδα και υποστήριξαν
την ανάγκη απλοποίησης της γλώσσας, λες και η γλώσσα είναι σφουγγαρόπανο που το
κόβεις ανάλογα με τις ανάγκες καθαρισμού. Με την ίδια λογική και τα μαθηματικά,
τα οποία είναι δύσκολα αντιληπτά, θα πρέπει να απλοποιούνται προκειμένου να τα
αντιλαμβάνεται κάποιιος αδαής ή ημιμαθής, όπως εγώ.
Κίνα λοιπόν, αυτή η άγνωστη!
Που απ’ ό,τι φαίνεται στα
αρχαία χρόνια την ήξεραν περισσότερο, ήταν δηλαδή λιγότερο άγνωστη απ’ ό,τι
σήμερα, που υποτίθεται έχουμε όλα τα μέσα για να τη γνωρίζουμε. Σήμερα, που θα
ήταν ωφέλιμο οι δύο αυτοί μεγάλοι πολιτισμοί να βρεθούν και πάλι ισότιμα, ακόμα
κι αν ο ένας αριθμεί ενάμιση δισεκατομμύριο και ο άλλος δέκα εκατομμύρια με
τάση φθίνουσα. Να βρεθούν, έκαστος βεβαίως κατά το συμφέρον του, αλλά με σκοπό
την κοινή ωφέλεια, καθώς η χώρα μας οφείλει να ανήκει στον εαυτό της και όχι
στη Δύση, την Ανατολή, τον Βορά ή το Νότο, όπως κάποιοι εθνάρχες το μυαλό μας
πιπίλισαν. Γιατί είναι αδιανόητο να καθορίζει τη γεωπολιτική της χώρας μας η
πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμα δε και ο πρόξενός τους.
Αυτή την Κίνα λοιπόν, την
άγνωστη, σε κοινωνικό, πολιτικό και νομικό επίπεδο επιχειρεί να μας γνωρίσει ο
Δημήτρης Καλτσώνης με το ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο του , εκδόσεις Τόπος.
Να πούμε εδώ ότι ο Δημήτρης
έχει χαράξει έναν προσωπικό δρόμο διερεύνησης σε βάθος των πολιτικών και
νομικών δεδομένων πολλών χωρών και ιδιαίτερα εκείνων για τα οποία δεν
γνωρίζουμε τίποτα, όπως η Χιλή, όπως η Κούβα, όπως η Βενεζουέλα, ο άνθρωπος που
εμβαθύνει σε χώρες άγνωστες όπως η Ελλάδα.
Ο Δημήτρης είναι νομικός με
βαθιά πολιτική σκέψη και είναι από τους ελάχιστους που υποστηρίζει σθεναρά την
έννοια της μελέτης του Δικαίου επί τη βάσει του ταξικού διαχωρισμού. Και τούτο
διότι θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η έννοια των ταξικών διαφορών, θεμελιώδης
για την εξέλιξη αλλά και εξήγηση της ανθρώπινης περιπέτειας, απουσιάζει εντελώς
από τα νομικά βιβλία, από τα οποία διδάσκονται οι νέοι νομικοί. Και όχι τώρα,
ανέκαθεν!
Λες και για την ανάλυση του
Δικαίου οι ταξικές διαφορές είναι ανύπαρκτες. Λες και οι κοινωνικές
διαφοροποιήσεις δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην εξέλιξη των κοινωνιών. Κι ας το
έχει πει ο Άγγλος πρωθυπουργός Ντισραέλι (1804-1881): «Στην ανθρώπινη
ιστορία δύο έθνη δε θα ειρηνεύσουν ποτέ. Το έθνος των πλουσιών και το έθνος των
φτωχών κι ανελέητος θα μαίνεται ανάμεσά τους ο πόλεμος», αυτός ο πόλεμος
που μαζί και με άλλους παράγοντες κινεί την Ιστορία.
Αγαπητοί φίλοι, σταματώ εδώ
καθώς αν έλεγα περισσότερα θα αποδεικνυόταν η ανεπάρκειά μου για το θέμα.
Παραδίδω τον Δημήτρη στα χέρια του Λεωνίδα Βατικιώτη και της κόρης του. Κι ο
Θεός να τον λυπηθεί!
Κλείνοντας να σας
πληροφορήσω πως μετά το πέρας της εκδήλωσης, μην απομακρυνθείτε, καθώς υπάρχει
περίπτωση να λάβει χώρα σύντομος αγώνας της πολεμικής τέχνης του Wing Chun Kung Fu ανάμεσα στον Δημήτρη και σε μενα.
