Το Ανάστημα

 Οκτώβριος 21, 2012

Το Ανάστημα (ύβρις φυτεύει τύραννον, Σοφοκλής)

 

Δεν είναι πολύς ο καιρός που ο πρωθυ­πουργός κ. Σαμαράς καλούσε τους πο­λίτες να παραδειγματιστούν από τα όσα διαδραματίστηκαν στη Χαλυβουργία. Εκεί, όπου οι ένστολοι της καταστολής διατάχθηκαν να επέμβουν με τη βία κατά απλήρωτων απεργών, όχι βέβαια προς αποκατάσταση της έννομης τάξης, αλλά ως ιδιωτικοί σεκιουριτάδες, προκειμένου να επιβάλουν τη λειτουργία ιδιωτικής επιχείρησης. Το ίδιο φαινόμενο είχαμε και στη Νότιο Αφρική, όπου και εκεί οι δυνάμεις καταστολής κατέστειλαν, με αιματηρό βέβαια τρόπο, την απεργία των ανθρα­κωρύχων.

Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι καινούρια. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, η βία της κα­ταστολής, γέννημα της άρχουσας τάξης, λειτουργεί ως εργαλείο εκφοβισμού προς όφελος των ισχυρών. Και συνήθως ισχυροί είναι τα μεγάλα ιδιωτικά συμ­φέροντα. Επομένως, η βία, που ασκήθηκε σε βάρος των απεργών της Χαλυβουργίας δεν είναι παρά μέρος της βίας που ασκείται μέχρι και σήμερα σε βάρος της ίδιας της χώρας μας και του λαού της.

Οι κυβερνήσεις του μνημονίου, αφού έλαβαν την εξουσία με τη γνωστή μέθοδο της υφαρπαγής της ψήφου, κατακρεουργούν κατ’ εξακολούθηση τη λαϊκή εντολή, κατ’ εντολήν ημεδαπών και αλ­λοδαπών σαρκοβόρων, επιβάλλοντας τυραννία. Προτίμησαν να προστατεύσουν τα συμφέροντα αυτών αντί να προστατεύσουν τα δικαιώματα της κοινωνίας. Προτίμησαν να γίνουν εντολοδόχοι στυ­γερών τοκογλύφων αντί να εκπροσωπούν το λαό, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο, πρωθυπουργοί να μην έχουν τη δύναμη ούτε καν να αποφασίσουν για τον αριθμό των δό­σεων της εφορίας, χωρίς την έγκριση ξένων υπαλ­ληλίσκων, εκβιαστών του κοινού ποινικού δικαίου.

Ολοι αυτοί με πρόφαση τα υπαρκτά προβλήμα­τα και τις δυσλειτουργίες του πολιτικού και οικο­νομικού συστήματος συνήργησαν στην καταστρο­φή της χώρας και του κοινωνικού της ιστού, με τις εντεύθεν βαρύτατες συνέπειες. Οι κύριοι αυτοί θεωρούν ότι περιποιεί μεγαλύτερη τιμή για τον ε­αυτό τους ένα ψυχρό χαμόγελο ενός τυχαίου διε­θνούς τοκογλύφου από την εκτίμηση του λαού.

Η ιστορία θα τους καταγράψει ως τυράννους, όπως εκείνους που με τις ίδιες ή παρεμφερείς προ­φάσεις βασάνισαν τον ελληνικό λαό την περίοδο της κατοχής. Και η τυραννία, όπως έγραφε ο Πλού­ταρχος, είναι μητέρα της αδικίας.

Δεν είναι στις προθέσεις του παρόντος σημει­ώματος η ακριβής περιγραφή των αξιόποινων πράξεων που διέπραξαν σε βάρος των πολιτών και της χώρας όσοι άσκησαν εξουσία ως ηθικοί ή φυ­σικοί αυτουργοί. Όσοι κατ’ εντολήν ή αυτόβουλα έδεσαν το λαό στην καρέκλα των βασανιστηρίων, όσοι εξαπάτησαν και βίασαν τους πολίτες και τη χώρα, όσοι κατέλυσαν το πολίτευμα και συνεχίζουν να κατεδαφίζουν τις θεμελιώδεις αρχές που συντη­ρούν τη δημοκρατία, επιβάλλοντας τυραννία, όλοι αυτοί θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.

Ας ακούσουμε τον Αριστοτέλη (Πλούταρχος «Επτά σοφών συμπόσιον»):

«Οι σκοποί της τυραννίας, Διονύσιε, είναι τρεις: πρώτα η ταπείνωση του φρονήματος των πολιτών, επειδή όποιος είναι μικρόψυχος δεν έχει το θάρρος να αγωνισθεί για τίποτα. Επειτα η αμοιβαία των πολιτών δυσπιστία, επειδή η τυραννία δεν καταλύεται, παρά μόνο όταν η αμοιβαία εμπιστοσύνη ενώσει τους πολλούς ή τους λίγους. Γι’ αυτό και οι τύραννοι καταδιώκουν τους εντιμότερους πολίτες, όχι μόνο επειδή αυτοί απαξιούν να κυβερνώνται τυραννικά αλλά κι επειδή εμπνέουν εμπιστοσύνη στους άλλους ... Τέλος, η τυραννία σκοπό της έχει να καταστήσει τους πολίτες ανίκανους για πολιτι­κές ενέργειες, επειδή κανένας δεν επιχειρεί τα α­δύνατα κι επομένως ούτε και να καταλύσει την τυραννίδα θα προσπαθήσει, αν δεν έχει την απαιτούμενη δύναμη».

Και στο ερώτημα του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου για τα μέσα, που μεταχειρίζεται ο τύραν­νος για να διατηρήσει την εξουσία, ο Αριστοτέλης απαντά:

«Τα χείριστα: Περιορίζει τη δύναμη των πιο σπουδαίων πολιτών κι εξοντώνει τους πιο θαρρα­λέους και υψηλόφρονες, απαγορεύει τα πολιτικά σωματεία και την εκπαίδευση των πολιτών και κάθε άλλο μορφωτικό μέσο... Επιτηρεί και κατα­σκοπεύει τους πάντες και προπάντων εκείνους που έχουν ανεξάρτητο φρόνημα και εμπνέουν εμπιστο­σύνη... Υποθάλπει τις διαβολές και τις συγκρούσεις των πολιτών, εξερεθίζοντας τους φίλους εναντίον των φίλων... Κι ακόμα προσπαθεί να εξαθλιώνονται και να φτωχαίνουν οι υπήκοοί του, ώστε, απασχο­λημένοι με τον καθημερινό βιοπορισμό τους, να μην έχουν καιρό να απειλήσουν την εξουσία του».

Τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιεί και η νέα τυ­ραννία, που εγκαθιδρύθηκε στον τόπο μας με κοινοβουλευτικό μανδύα, με όργανα τα αλλεπάλληλα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου.

Κι όμως, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε νόμιμο το μνημόνιο!

Κάποια στιγμή οι κύριοι αυτοί θα δικαστούν τουλάχιστον για εσχάτη προδοσία, για ανθρωπο­κτονία με πρόθεση, για κακουργηματική έκθεση και για εκβίαση σε βαθμό κακουργήματος.

Τα πρόσωπα γνωστά, τα στοιχεία επαρκή, οι ένοχοι αμετανόητοι. Νομίζουν ότι ο λαός έχει σω­ριαστεί από τα χτυπήματα. Πλανώνται. Η φύση των όντων και η ανθρώπινη περιπέτεια ανά τους αιώ­νες διδάσκει ότι η βία γεννάει αντίσταση. Ο λαός θα βρει το θάρρος του, όπως ελπίζουμε να το βρουν κάποια στιγμή και οι αδρανούντες δικαστικοί λει­τουργοί. Οι κύριοι αυτοί αγνοούν το ανάστημα του λαού. Ότι αυτό δε μετριέται από το κεφάλι και κά­τω, όπως το ύψος. Ότι αλλιώς μετριέται. Κι όπως λέει ο ποιητής Αργύρης Χιόνης:

«Από τα πόδια

ως την κορφή,

μετριέται μόνο το ύψος.

Το ανάστημα αρχινά

πάνω από το κεφάλι»