24 Νοεμβρίου 2020
"ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΞΩ"..
Αυτή την περίοδο οφείλουμε απλώς να φοβόμαστε. Όχι να προσέχουμε που πράγματι πρέπει. Να τρέμουμε! Πρέπει να μείνουμε κλεισμένοι μέσα, κατάδικοι αδίκαστοι, ή μάλλον αορίστως καταδικασμένοι.
Πριν ένα χρόνο, αν έλεγες σε κάποιον ότι θα κυκλοφορεί "με το δελτίο", θα τελεί σε ειρκτή με ειδικές άδειες εξόδου που θα εγκρίνει ο "χωροφύλακας, ότι θα βρισκόταν σε κατ¨οίκον περιορισμό, ότι δεν θα μπορούσε να βλέπει τους δικούς, τους φίλους του, να φλερτάρει , να ζήσει, ότι για να ζήσει θα έπρεπε να έχει τη σύμφωνη γνώμη ενός πρώην δημάρχου, αδιάφορων λοιπών στοιχείων, αν ξαστοχούσες και το ξεστόμιζες, θα σε αποκαλούσε ο άνθρωπος,, όπως αποκάλεσε ο ανάγωγος πρωθυπουργός μας, όσους διαφωνούν μαζί του : Ψεκασμένο".
Πριν ένα χρόνο, αν έλεγες σε κάποιον ότι ο κόσμος θα το δεχόταν και θα κυκλοφορούσε μόνο όταν θα του το επέτρεπε μια
συντροφιά γιατρών, την παρουσία των οποίων αγνοούσε, που δεν δέχεται αντίλογο, μολονότι υπάρχει, ο άνθρωπος αυτός θα σε ελεεινολογούσε, και δικαίως.
Πριν ένα χρόνο, αν έλεγες σε κάποιον πως όλοι οι επιστημονικοί σύλλογοι,θα σιωπούσαν μαζί και η πνευματική" ελίτ" (τρομάρα της), θα σε κατάγραφε ως ηλίθιο.
Πριν ένα χρόνο, αν έλεγες σε κάποιον ότι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν πια από καρκίνο, καρδιαγγειακά κ.τ.λ, παρά μόνο από τον εκ του κορωνοϊού θάνατο, τι θα σου πέταγε;
Κι όμως όλα όσα ανόητα θα έλεγες συνέβησαν! Και "ανεπαισθήτως", που λέει ο Κ. Καβάφης, μας έκλεισαν "από τον κόσμο έξω", με βαριά τείχη, που οφείλουμε να κλονίσουμε πριν δέσει το τσιμέντο τους και γίνουν οι τάφοι μας.
