5 Οκτωβρίου 2020
Ο ΤΖΑΚ Ο ΧΑΡΑ
Η υπέροχη σπάνια δημιουργία του Γ. Ζαμπέτα και του Ελληνοαμερικανού ποιητή Θεοδόση Άθα από το Νεστόριο της Καστοριάς, που μας έφυγε 37 χρόνων, σε μια ιδιαίτερη ερμηνεία. Ακούστε και την πρώτη εκτέλεση.
Πολλά είπε σωστά ο Ζαμπέτας, με σπουδαιότερο ότι κάποτε υπήρχαν μουσικοθεραπευτήρια και το άλλο ότι η υπερτιμημένη Μελίνα Μερκούρη,όταν της τηλεφωνούσε αυτός ο μεγάλος συνθέτης,"όλο ήταν σε σύσκεψη", όπως λένε για τους πολιτικάντηδες τα τσιράκια τους της εισόδου!
Το τραγούδι μιλάει για έναν άστεγο, υπαρκτό πρόσωπο, στο ανάλγητο "πρόσωπο" της Νέας Υόρκης", που πέθανε από το κρύο,όπως συμβαίνει πια και στα μέρη μας, τον Τζακ ο Χάρα.
Υπέροχο το σημείο με τους γείτονες, με τον γιατρό που δεν πήγε στον ετοιμοθάνατο γιατί κανένας δεν θα τον πλήρωνε, όπως κι ο στίχος: " Ο θάνατος ειν¨έξοδο.."( για τους φτωχούς)
"Έχω μιαν άβολη
ξύλινη γλώσσα
κι έχω να πω
τόσα και τόσα"( Θεοδόσης Άθας)
